Nieuwsgierig of oprechte interesse?

Ik had mezelf bestempeld als nieuwsgierig. Ik mag graag alles weten, maar niet voor mezelf. Ik vind het verhaal achter de persoon erg interessant, het zorgt voor verbinding. Ik stelde daarom ook altijd veel vragen. Tot het moment dat er iemand tegen mij zei dat ik nieuwsgierig was. Toen besloot ik om geen vragen meer te stellen.

Ik vond in die tijd het erg belangrijk wat anderen van mij vonden. Eigenlijk vond ik het heel belangrijk dat iedereen mij aardig vond. Wanneer iemand dan kritiek had, deed ik er alles aan dat ik die kritiek niet weer kreeg.

Gesprekken die ik voerde gingen voornamelijk over inhoud, met kennis van onderwerpen kwam ik best ver in gesprekken. Maar de verbinding waar ik naar opzoek was kreeg ik niet meer. Mensen waren wel onder de indruk van mijn kennis, dus daar haalde ik mijn voldoening uit. Totdat iemand tegen mij zei dat ik een muur om me heen had staan. Hmm weer die kritiek, dus dit was ook niet goed. Maar hoe moest ik die muur afbreken?

“Nieuwsgierig zijn mag”, vertelde iemand mij. Is het nieuwsgierigheid? Of is het oprechte interesse?

Wat is het verschil?

Wanneer je op google zoekt naar de betekenis van nieuwsgierig komt het volgende naar voren:

“verlangend om iets te weten of waar te nemen”

Op de site www.desteven.nl kwam ik de uitleg van oprechte interesse tegen.

Wie oprechte interesse heeft in de ander:

• Is onbaatzuchtig en heeft geen direct belang bij een wederdienst van de ander

• Heeft aandacht voor de ander

• Toont belangstelling en is geboeid door de ander

• Kan luisteren naar de ander en is geïnteresseerd in zijn belevingswereld of denkwereld

• Heeft geen bijbedoelingen

Was mijn nieuwsgierigheid dan misschien oprechte interesse?

Wil je meer weten? Bel of mail me gerust voor een vrijblijvend gesprek (06) 52 68 69 13 of info@huizingacoaching.nl