Ondernemend, doelgericht of ondeugend?

Mensen die mij kennen weten inmiddels dat ik wel een boek zou kunnen schrijven over alles wat we met onze jongste dochter beleven. De een noemt haar ondernemend, de ander vind haar ondeugend en weer een ander zegt ze straalt het ook uit. Maar wat is dat dan toch?

Het is dinsdagochtend, de oudste 3 gaan op de fiets naar school en de jongste vraagt, "Mama gaan wij ook op de fiets naar school?" Ik antwoord dat het niet lukt, omdat ik naar mijn werk moet als ik haar naar school heb gebracht. Haar hoofd buigt naar beneden en ik zie dat ze teleurgesteld is. Toch is het niet anders, want anders kom ik te laat op mijn werk. Ik beloof haar dat we op woensdag op de fiets naar school gaan. Ik pak mijn jas, tas en de autosleutel en ik zie de oudste 3 weer terug komen op de fiets. En daar vlak achteraan fietst ook de jongste met haar rugtas op haar rug.

Ze nam toch geen genoegen met het alternatief. Noem je dit nu ondernemend, doelgericht of ondeugend? Ik hou het maar op ondernemen en doelgericht, mooie eigenschappen die haar later veel gaan brengen. Al bezorgen deze eigenschappen mij met regelmaat angstige momenten.